“传与不传何有哉”的意思及全诗出处和翻译赏析

liú tuì táng dà zhōng shí rén wén zhǒng zài dōu shuài sì yǔ cháng dú sūn qiáo zì xù
刘蜕唐大中时人文冢在兜率寺予尝读孙樵自序

zhào shū cháng xià dà zhōng cháo, bù wén chēng tuì dàn chēng qiáo.
诏书尝下大中朝，不闻称蜕但称樵。
xī zūn qì gōu jù hài xìng, cǐ lǐ yào yǐ dá guān chāo.
牺樽弃沟俱害性，此理要以达观超。
fēng wén wèi zhǒng xī xiào nù, huì bù rén zhī fáng guǐ dù.
封文为冢嬉笑怒，恚不人知妨鬼妒。
gāo àn wèi gǔ gǔ wèi líng, mó miè kě wú qiān zǎi lǜ.
高岸为谷谷为陵，磨灭可无千载虑。
xiàng lái shù zuò dài pái xié, chuán yǔ bù chuán hé yǒu zāi.
向来述作待俳谐，传与不传何有哉。
liù jīng pái kǒng huì fú zhèng, wèi shèng xián yáng yī jù huī.
六经排孔讳服郑，未胜咸阳一炬灰。
xū míng wù rén jī dòu ěr, yǐn diào jū gōng chēn yǔ xǐ.
虚名误人箕斗尔，引调狙公嗔与喜。
yǐ chī dì xià yǒu xiū wén, gèng xiào lóu chéng néng zuò jì.
已嗤地下有修文，更笑楼成能作记。